Polski Colt 1911 ,czyli Vis wz.35

Początki tej świetnej broni krótkiej zaczynają się w 1930r. Wtedy zaczęły powstawać prototypy tego pistoletu. Dopiero w 1931r ,a dokładnie 15 stycznia zgłoszono go do Urzędu Patentowego w Warszawie. Patent na "Pistolet samoczynny" dano w 1932r. Ciekawe jest to ,że nie pozwano go o plagiat ,ponieważ wzorowany był na Colcie 1911. W 1936r w Fabryce Broni w Radomiu pełną parą ruszyła produkcja tej broni krótkiej. Tego samego roku broń ta trafiła do rąk Wojska Polskiego.

   Niestety w 1939r. fabryki zostały przejęte przez Niemców. Wprowadzili oni kilka zmian w pistolecie ,lecz dalej kontynuowano produkcję. Broń także robiono w fabrykach Steyr w Austrii. W 1944r przestano robić pistolety w Radomiu z powodu zniszczenia fabryki przez Armię Radziecką. Niemieckich Visów było 312000 sztuk. Niemieckie Visy były gorsze od Polskich między innymi konstrukcyjnie. Niemcy nazwali ten pistolet "Pistole 35(p). Polscy partyzanci robili ten pistolet sami po przez wykradanie elementów z fabryki.

-oto Niemiecki Vis

  W 1992r była krótka seria tej broni dla kolekcjonerów produkowana przez Radomskiego "Łucznika". Od 2017r wprowadzono tę broń do produkcji z powodu zapotrzebowań kolekcjonerskich.

  Visów do 1939r wyprodukowano 49 400 sztuk.
Ogromny szacunek dla projektantów  Piotra Wilniewczyca  i Jana Skrzypińskiego

Niemiecki granat ,czyli M24 Stielhangranate

Historia zaczyna się na początku lat 20. XX. Wtedy Reichswehra postanowiła wprowadzić nowy typ granatu trzonkowego. Konstrukcja ta charakteryzowała się lepszą niezawodnością. Można było także długo trzymać go w magazynach. Efekt ciężkiej pracy było widać dopiero 4 lata później ,czyli w roku 1924 wtedy zaczęto wprowadzać tak zwany granat "Stielhandgranate 24 mit Brennzunder 24" prościej Stielhgr.24 mit Bz.24). Tego samego roku zaczęto produkować granat ćwiczebny Ubungsstielhandgranate 24 mit Bz. 24.

  Jeżeli chodzi o pierwsze serie granatów były one lekko nieudane. Montowano do nich haki które po czasie okazały się totalnie zbędne ,ponieważ żołnierze i tak wpychali je za swoje paski. Detonatory też niebyły zbyt udane ,więc postanowiono wprowadzić kilka zmian. Po pierwsze wywalić te zbędne haki po drugie wymienić detonatory na takie które będą bardziej odporne na wilgoć. Tym sposobem powstała nowa lepsza wersja o nazwie "Stielhandgranate 39 mit Brennzuder 39". Niemiaszki wpadły aby zrobi jeszcze granat dymny... i dało im się tak powstał "Nebelhandgranate 39" konstrukcja była podobna do znanej nam M24.
  Waffen-SS w 1942 wpadło na coś bardzo ciekawego a natomiast opracowali tak zwaną koszulkę odłamkową(zwykła stalowa rura nakładana na górną część granatu ,czyli głowicę) dzięki temu liczba odłamków znacznie się zwiększyła. Szybko potem Wehrmacht wpadł na to samo. Koniec końców 1/3 tych granatów była wyposażona w takie koszulki. Prawdopodobnie wyprodukowano ok. 100 mln takich granatów.
  Dam jeszcze kilka danych technicznych dla dokładnych. Więc długość tego granaciku wynosiła 360mm(36cm) średnica to głowicy wynosiła 60mm(6cm) masa to 500g(0,5kg) ,a masa materiału wybuchowego to 180g(0,18kg). Opóźnienie wynosiło plus minus 4 s. Zasięg to aż 25m. Promień rażenia to nawet całkiem całkiem bo 3-6m to był podmuch ,a aż 15m odłamki.

Amerykańska wyrzutnia rakiet ,czyli Bazooka

Ten interesujący przedmiot stosowany był od 1942-1962. Historia zaczyna się w 1933r. kiedy amerykanie potrzebowali jakiejś ręcznej broni rakietowej. Od tego czasu w USA rozpoczęto badania nad M1 Bazooka. Po ukończonych badaniach w 1942r. rozpoczęto produkcję Bazooki. Kaliber wynosił 60mm(2,36 cali) ,strzelała ona pociskami kumulacyjnymi M6A3. Wyrzutnia była prostą konstrukcją zwykła cienkościenna, obustronnie otwarta rura o długości 1550mm i masie 5,71kg. Pierwsze wersje posiadały 2 proste chwyty pistoletowe, zwykłe mechaniczne przyrządy celownicze oraz elektryczny układ odpalający zasilany z suchej baterii. Rura była skręcana z 2 części i rozkładana na czas marszu. To cacko obsługiwało dwóch żołnierzy oczywiście celowniczy i amunicyjny.

 Tyle teorii ,więc gdzie ją użyto ? Do rąk żołnierzy amerykańskich trafiła w listopadzie 1942 roku gdzie posłużyła w walkach w Afryce Północnej. Niestety Niemcy szybko przechwycili kilka egzemplarzy tej broni. Przez co na bazie Bazooki powstał słynny Panzerschreck(o tym też kiedyś będzie artykuł).
 Jeżeli chodzi o późniejszą wersję rozwojową ,która dostała oznaczenie M1A1 w niej ulepszono takie rzeczy jak: układ elektroniczny, usunięcie chwytu przedniego i prostsza konstrukcja samego urządzenia . Następnie wprowadzono takie modele jak: M9 i M9A1 tam zmieniono: przyrządy celownicze, zamiast old-schoolowej baterii elektrycznej dano generator magneto-indukcyjny. Jeżeli chodzi o M9A1 obsługę stanowił jeden żołnierz(było to już posunięcie).
 Pod koniec lat 40 XX wieku do wojsk USA wprowadzono M20 Super Bazooka o kalibrze 88,9mm(3,5 cala) jak nazwa wskazuje była ona SUPER. M20 była lżejsza a to dlatego ,że była zrobiona ze stopu na bazie aluminium. Bonusem było to ,że strzelała ona nowymi pociskami o przebi-
jalności pancerza zwiększonej 4x do 280mm i ok. 3x większej donośności.
 Potem wprowadzono( a dokładnie w 1962) M72 LAW o kalibrze 66mm. Była to zwykła jedno-strzałówka.

 Jako ciekawostkę dodam ,że pewien kozak ,a dokładnie Charles Carpenter "Bazooka Charlie" zamontował 8 "Bazuek" na swoim samolocie Piper L-4( masa samolotu wynosi tyle co quad ,czyli 310kg) dzięki temu zdmuchnął 4 niemieckie czołgi i 1 niemiecki pojazd opancerzony. Przez ten wybryk miał kilka procesów w sądzie wojennym.